Romeinse kunst: wanneer en waar? Het onderwerp van de oude Romeinse kunst is enorm. Deze kunst beslaat bijna 1000 jaar en drie continenten, van Europa tot Afrika en Azië. De eerste Romeinse kunstdatum is in 509 v.G.T., met de legendarische oprichting van de Romeinse Republiek. Deze kunst duurde tot 330 G.T. (of veel langer, als je Byzantijnse kunst gebruikt). Romeinse kunst bestaat ook uit een breed scala aan media, waaronder marmer, schilderkunst, mozaïek, edelstenen, zilver- en bronswerk en terracotta's, om er maar een paar te noemen.
In die tijd hadden de Romeinen er geen moeite mee om artistieke invloeden aan te passen van de andere mediterrane culturen die hen omringden en eraan voorafgingen. Dit is de reden waarom het vaak voorkomt in de Romeinse kunst Griekse, Etruskische en Egyptische invloeden te zien. Dit betekent echter niet dat alle Romeinse kunst afgeleid is.
Griekse kunst had een dominante invloed op de Romeinse praktijk. Rome (hoewel het Griekenland veroverde) paste veel van het culturele en artistieke erfgoed van Griekenland aan. Het is ook waar dat veel Romeinen op maat gemaakte versies van beroemde Griekse werken uit vroegere eeuwen hebben gebouwd.
In tegenstelling tot onze huidige overtuigingen, geloofden de Romeinen niet dat het maken van een kopie van kunstwerken minder waardevol en belangrijk was dan het hebben van het origineel. De kopieën waren echter vaker versies dan directe kopieën, en er waren weinig wijzigingen in aangebracht. De verschillen konden met humor worden gemaakt, waarbij het serieuze en ernstige Griekse kunstelement op zijn kop werd gezet. De beeldhouwers hebben bijvoorbeeld een opmerkelijk schokkend Hellenistisch beeld van de sater Marsyas die in een Romeinse eetkamer werd gevild, omgebouwd tot een handvat van een mes.
Een mes was het element dat werd gebruikt om de arme sater te slaan, en vertegenwoordigde niet alleen de kennis van de eigenaar van de Griekse mythologie en belangrijke beeldhouwwerken, maar ook een duister gevoel voor humor. Van de directe berichtgeving van de Grieken tot het praktische en grappige luxeartikel van een Romeinse liefhebber, Marsyas maakte een hele reis. Maar de Romeinse kunstenaar maakte niet alleen een replica. Hij paste zich ook bewust en briljant aan. Juist deze vaardigheid om elementen aan te passen, te converteren, te mixen en een vleugje humor toe te voegen, maakt de Romeinse kunst Romeins.
↑ Belangrijkste Romeinse kunstvormen
- Romeinse beeldhouwkunst
Romeinse beeldhouwkunst combineerde de geïdealiseerde precisie van eerdere klassieke Griekse beeldhouwkunst met een superieur doelwit voor realisme en vermengd met de stijlen die gangbaar waren in de oosterse kunst. Met hun populaire replica's van eerdere Griekse meesterwerken hebben Romeinse beeldhouwers ook kostbare werken voor het nageslacht bewaard die anders volledig verloren zouden zijn gegaan aan de wereldkunst.
Voor de meest voorkomende werken gebruikten de Romeinen marmer en brons. Omdat het metaal altijd veel hergebruik nodig heeft gehad, zijn de meeste bestaande voorbeelden van Romeinse beeldhouwkunst van marmer. De Romeinse voorliefde voor Griekse en Hellenistische beeldhouwkunst suggereerde dat de "markt" de levering van unieke stukken had uitgeput. Beeldhouwers moesten replica's maken. Deze kunnen van verschillende kwaliteit zijn, afhankelijk van de vaardigheden van de beeldhouwer.
Er was inderdaad een school, speciaal voor het repliceren van beroemde Griekse originelen in Athene en Rome zelf. Romeinse beeldhouwers maakten ook kleine kopieën van Griekse originelen. Deze miniatuurkopieën waren vaak in brons en werden door kunstliefhebbers verzameld en tentoongesteld in de huiskasten.
Romeinse beeldhouwers beginnen echter op zoek te gaan naar nieuwe wegen van artistieke uitstraling, weg van hun Etruskische en Griekse wortels. Tegen het midden van de eerste eeuw CE wilden Romeinse kunstenaars optische effecten van licht en schaduw vastleggen en creëren voor superieur realisme. Het realisme in de Romeinse beeldhouwkunst en grafkunst is mogelijk ontstaan vanuit de traditie om realistische wassen begrafenismaskers van overleden familieleden in het ouderlijk huis te houden. In steen veranderd, hebben we veel voorbeelden van bustes van privéportretten die het onderwerp af en toe presenteren als oud, gerimpeld, met littekens of slap. Kortom, deze portretten vertellen de werkelijkheid.
Door latere archeologische vondsten was er zelfs een beweging in de richting van het impressionisme met behulp van lichttrucs en abstracte vormen. Het beeldhouwwerk werd ook kolossiger met gigantische, meer dan levensgrote beelden van keizers, goden en helden. Een zo'n standbeeld is het enorme bronzen beeld van Marcus Aurelius te paard dat nu in het Capitolijnse Museum in Rome staat. Tegen het einde van het rijk misten sculpturen van beroemde figuren vaak proporties. Zo waren de hoofden aanzienlijk vergroot en werden figuren het vaakst platter en van voren weergegeven, waardoor de invloed van oosterse kunst werd weergegeven.
Beeldhouwkunst op Romeinse gebouwen en altaren kan verschillende functies hebben. Ze kunnen puur sierlijk zijn of een meer politieke functie hebben. Bijvoorbeeld, op triomfbogen, bevat de architecturale sculptuur in detail de sleutel van campagne-evenementen. Ze benadrukten de boodschap dat de keizer een triomfantelijk en beschavend middel was in de bekende wereld. Een klassiek voorbeeld is de Boog van Constantijn in Rome (ca. 315 CE), die ook de verslagen en gevangengenomen 'barbaren' vertegenwoordigt om de boodschap van Rome's dominantie naar huis te rammen.
Een dergelijke weergave van authentieke mensen en expliciete historische figuren in de architecturale beeldhouwkunst staat in opvallend contrast met de Griekse beeldhouwkunst. Grote militaire overwinningen werden meestal gepresenteerd in metaforen, met behulp van figuren uit de Griekse mythologie zoals amazones en centauren zoals op het Parthenon. Altaren kunnen ook worden gebruikt om belangrijke personen in een gunstig daglicht te stellen.
Het beroemdste altaar van allemaal is de Ara Pacis van Augustus (voltooid 9 vGT) in Rome. Dit altaar omvat een groot blok metselwerk, waarop toeschouwers en deelnemers aan een religieuze processie zijn afgebeeld. Het lijkt alsof de figuren in een enkel moment zijn opgesloten, zoals op een foto, een kind trekt aan een toga, en de zus van Augustus zegt tegen twee chatters dat ze moeten zwijgen, enzovoort.
Romeinse Muurschilderingen
De interieurs van Romeinse gebouwen van alle afbeeldingen waren zeer regelmatig luxueus versierd met gedurfde kleuren en ontwerpen. De beschildering op de muur, het fresco en het gebruik van stucwerk voor de productie van lossingseffecten werden in de eerste eeuw v.Chr. allemaal universeel gebruikt. Ze maakten deel uit van openbare gebouwen, privéwoningen, tempels, graven en zelfs militaire gebouwen in de Romeinse wereld. Ontwerpen konden variëren van complexe, realistische details tot extreem onnauwkeurige weergaven, die vaak alle toegankelijke wandruimte besloegen, inclusief het plafond.
Romeinse schilders aan de muur (of misschien hun klanten) gaven de voorkeur aan natuurlijke aardekleuren zoals donkere tinten rood, geel en bruin. Blauwe en zwarte pigmenten waren ook trendy voor meer rechttoe rechtaan ontwerpen, maar bewijs uit een verfwinkel in Pompeii illustreert dat de kunstenaar een breed scala aan kleurtinten aanbood. Onderwerpen kunnen portretten, scènes uit de mythologie, architectuur met behulp van trompe-l'oeil, flora, fauna en zelfs hele tuinen, landschappen en stadsgezichten. Het doel was om verbluffende 360°-panorama's te maken die de kijker van de beslotenheid van een kleine kamer naar de grenzeloze wereld van de verbeelding van de schilder brachten.
Een uitzonderlijk voorbeeld is het huis uit de eerste eeuw v.Chr Livia op de Palatijn in Rome, met een 360°-panorama van een impressionistisch weergegeven tuin. De scène loopt rond een kamer en negeert de hoeken volledig. Een ander prachtig voorbeeld is de privévilla uit de eerste eeuw na Christus die bekend staat als het Huis van de Vettii in Pompeii.
Met de ontwikkeling van de kunstvorm werden grotere afzonderlijke scènes die meer dan levensgrote figuren vertegenwoordigen gewoner. Tegen de derde eeuw GT is een van de beste bronnen voor muurschilderingen afkomstig uit christelijke catacomben, waar gelovigen scènes uit zowel het Oude als het Nieuwe Testament schilderden.
- Romeinse mozaïeken
Romeinse mozaïeken waren een veel voorkomend element van particuliere huizen en openbare gebouwen in het hele rijk, van Afrika tot Antiochië. Mozaïeken, ook wel bekend als opus tessellatum, werden geproduceerd met kleine zwarte, witte en gekleurde vierkanten van marmer, tegels, glas, aardewerk, steen of schelpen. Normaal gesproken wordt elk stuk gemeten tussen 0,5 en 1,5 cm. Fijne details, vooral in het middenpaneel (emblemata), werden vaak gemaakt met zelfs kleine componenten van slechts 1 mm groot.
Ontwerpen omvatten een breed scala aan kleuren met gekleurde voegen die bijna bij elkaar passen tesserae. Dit veeleisende type mozaïek, dat stijlvolle kleuren en schaduwen gebruikte om een effect te genereren dat lijkt op een schilderij, staat bekend als: opus vermiculum. Een van de grootste ambachtslieden was Sorus van Pergamon (150-100 vGT), wiens werk, met name zijn Drinking Doves-mozaïek, eeuwen later veel werd gerepliceerd.
↑ Populaire kunstscènes
Populaire onderwerpen zijn scènes uit de mythologie, gladiatorenwedstrijden, sport, landbouw, jacht, voedsel, flora en fauna. Vaak leggen ze zelfs de Romeinen zelf vast in complete en realistische portretten. Een van de meest bekende Romeinse mozaïeken van tegenwoordig is er een van het Huis van de Faun, Pompeii, dat Alexander de Grote voorstelt terwijl hij op Bucephalus rijdt en Darius III op zijn strijdwagen ziet. Niet alleen vloeren, maar ook gewelven, zuilen en fonteinen waren versierd met mozaïekontwerpen.
Het kan moeilijk zijn om erachter te komen wat helemaal Romeins is in de beroemde Romeinse kunst. Het vermogen om invloeden van eeuwenlange praktijk aan te passen, in zich op te nemen en uitzonderlijk te mengen, maakt de Romeinse kunst echter anders dan alle andere.
De Romeinse cultuur en kunst kunnen en maken vaak deel uit van de tattoo-ontwerpen over de hele wereld. Het is een veelvoorkomend thema onder tattoo-liefhebbers omdat het erg rijk is aan afbeeldingen en details. U kunt er zeker van zijn dat u nooit spijt zult krijgen van een Romeins beeldhouwwerk, mozaïek of zelfs een beroemde muurschildering als tattoo-ontwerp.
Opmerkingen