In de Noorse mythologie stelde Hel ons voor als een wezen dat regeert over een rijk met dezelfde naam. Dit is een plaats waar ze een deel van de doden ontvangt. Ze is aanwezig in de Poëtische Edda, geschreven in de 13e eeuw uit voormalige traditionele bronnen, en de Proza Edda, geschreven in de 13e eeuw door Snorri Sturluson. Bovendien maakt ze deel uit van de gedichten opgenomen in Heimskringla en Egils-saga geschreven uit de 9e en 10e eeuw. Een aflevering in het Latijnse werk Gesta Danorum, geschreven in de 12e eeuw door Saxo Grammaticus, wordt voornamelijk beschouwd als een verwijzing naar Hel, en ze kan voorkomen op verschillende bracteaten uit de migratieperiode.
Volgens de bronnen als de Poëtische Edda, Proza Edda, en Heimskringla, wordt Hel beschouwd als een dochter van Loki. Er zijn andere boeken zoals Proza Edda geschreven door Gylfaginning, waarin staat dat Odin Hel aanklaagt als de heerser van een rijk met dezelfde naam, geplaatst in Niflheim. In dezelfde bron heeft ze afgebeeld als een half blauw en half vleeskleurig wezen met een donkere, neerslachtige uitstraling. De Proza Edda geeft details over Hels heerschappij over enorme herenhuizen met veel dienaren in haar onderwereldrijk en speelt een essentiële rol in de poging tot opstanding van de god Baldur.
Volgens verschillende wetenschappelijke theorieën die verwijzen naar Hels mogelijke associaties met figuren uit de 11e eeuw Oud Engels evangelie van Nicodemus en Oudnoors Bartholomeus Saga Postola, kan ze zijn erkend als een godin met potentiële Indo-Europese parallellen in Bhavani, Kali en Mahakali of dat Hel slechts een wezen is geworden als een late personificatie van de locatie met dezelfde naam.
Etymologie
Volgens de etymologie komt dit woord van het Oudnoorse vrouwelijke eigennaam Hel dat is gelijk aan de naam van de plaats waarover ze regeert, Oudnoors Hel. Het woord omvat verwanten in alle takken van de Germaanse talen, en dat geldt ook voor het Oudengels hel (en dus Modern Engels hel), Oudfries helle, Oudsaksisch hellia, Oudhoogduits hallo, en Gothic halja. Alle vormen zijn uiteindelijk afkomstig van het gereconstrueerde Proto-Germaanse vrouwelijke zelfstandig naamwoord *xalj of *haljō (betekent 'verborgen plaats, de onderwereld'). Op zijn beurt komt de Proto-Germaanse vorm van de o-grade vorm van de Proto-Indo-Europese wortel *kel-, * Kol-: wat betekent 'bedekken, verbergen, redden'.
De term Hel is etymologisch gecorreleerd met Modern Engels hal en dus ook Walhalla, een hal van de verslagenen in het hiernamaals in de Noorse mythologie. Hal en zijn talrijke Germaanse verwanten zijn afkomstig uit het Proto-Germaans *hallo, wat 'overdekte plaats, hal' betekent, van Proto-Indo
Proto-Germaans *xalja-wītjan (of *halja-wītjan) is gereconstrueerd uit het Oudnoors hel-víti 'hel', Oud Engels helle-wit 'hel-kwelling, hel', Old Saxon helli-wīti 'hel' en het Middelhoogduits vrouwelijk zelfstandig naamwoord helle-wīze. De verbinding is een verbinding van *xalj (hierboven besproken) en *wītjan (gereconstrueerd uit vormen zoals Oud-Engels witt' right mind, wits', Old Saxon gewit' Understanding,' en Gothic onwetend ‘dwaasheid, begrip’).
Familie
In de Noorse mythologie wordt Hel voorgesteld als een godin wiens vader de bedriegergod Loki was en haar moeder, de reuzin Angrboda. Ze kregen drie kinderen: de wolf Fenrir, de slang Jörmungandr en hun enige dochter Hel.
Hel werd vaak afgebeeld als een half zwart en half wit monster geboren met de botten op de ene helft van haar lichaam volledig bloot. Ze brengt haar jeugd door met Fenrir en Jörmungandr in Jotunheim, het land van de reuzen, totdat Odin, de koning en heerser van de Asen besloot dat ze in Asgard moesten gaan wonen, waar hun vader vandaan kwam.
symbolen
Hel is de koningin van de doden, en het is gerelateerd aan een hellehond genaamd Garmr, evenals kraaien. Ze is ook af en toe aangesloten bij de Hagalaz Runestone.
Bevoegdheden & Plichten
De andere Noorse goden in Asgard voelden zich ongemakkelijk in het gezelschap van Hel. Dit is de specifieke reden waarom Odin ermee instemde haar weg te sturen en haar de heerschappij van de Wereld van Niflheim gaf - een van de Negen Rijken, waar ze bekend werd als de koningin van de doden.
Volgens het Noorse geloof gingen de meeste mensen naar Niflheim toen ze stierven. Alleen krijgers die het leven lieten op het slagveld gingen niet naar Niflheim. Als alternatief ging de helft van de dappere soldaten die stierven op het slagveld bij Odin wonen in zijn huis Walhalla en de andere helft bij Freya in haar hiernamaalsrijk Folkvang.
Niflheim was verdeeld in secties, en onder hen was er een sectie die de kust van lijken werd genoemd. Hier stond een kasteel vol giftige slangen op het noorden. Deze sectie was vol moordenaars, meineedaars en overspelers die leden terwijl hun bloed werd gezogen door een draak genaamd Nidhogg.
Toen Odins zoon Baldur stierf vanwege het verraad van Loki, werd zijn ziel ook naar Niflheim gestuurd. Hermod, een andere zoon van Odin, besloot naar Hel te gaan om haar over te halen Baldur naar huis te sturen. Maar Loki speelde nog een van zijn trucs en maakte het dus onmogelijk voor Baldur om terug te keren naar de echte wereld. De essentiële reden voor het einde van de wereld, een strijd tussen goed en kwaad (dood) wist als Ragnarok kwam als gevolg van dit verraad.
In Niflheim bezat Hel twee bedienden genaamd Ganglati en Ganglot. Er wordt gezegd dat ze zo rustig bewogen dat ze stil leken te staan. Ze bezorgen haar maaltijden in een gerecht dat 'honger' heet en met een mes dat 'hongersnood' heet.
Als koningin van de doden heeft ze een sterke symboliek en geschiedenis. Dat is een van de vele redenen waarom dit een goede keuze is voor je volgende tattoo-project.
Opmerkingen