De adelaarskrijgers, of ook wel de adelaarsridders genoemd, waren een groep elite-infanteriemannen in het leger van het Azteekse rijk. Degenen die tot deze krijgersgemeenschap behoorden, waren leden van de adel of gewone mensen die zich op het slagveld hadden onderscheiden.
In de Azteekse mythologie werden deze vogels beschouwd als een symbool van de zon. Vandaar dat de arendridders de krijgers van de zon waren. De leden van de krijgersvereniging kleedden zich als adelaars, versierden zichzelf met veren en droegen hoofddeksels met een adelaar erop. Dit hoofddeksel had ook een open snavel waardoor de krijger op de uitkijk kon staan. Sommige afbeeldingen van deze krijgers zijn te zien in bepaalde artefacten, maar ook in kenmerken, met name in standbeelden gemaakt door de Azteken en op afbeeldingen gevonden in codices gemaakt door de Spanjaarden.
Veel van de Azteken draaiden om oorlog, het nemen van gevangenen, evenals het offeren van die gevangenen aan de goden, zodat ze de voortzetting van het universum zullen bereiken. Maar de sociale rang van de Azteekse krijgerskaste was zeer expliciet en sociaal herkenbaar. Een Azteekse krijger kon veren hoofdtooien en leren armbanden dragen, alleen als hij gevangenen had gevangen.
De toetreding tot deze elite militaire orden was geen gemakkelijke opgave; een Azteekse krijger, nobel of anderszins, zou zich nog steeds waardig moeten bewijzen voordat ze zouden worden toegelaten tot de gelederen van de cuauhtlocelotl. Vanwege de militaristische aard van de Azteekse samenleving waren de prestaties natuurlijk gericht op oorlog.
Aan het einde van zijn carrière kon een Azteekse krijger een van de twee hogere militaire orden bereiken: die van de "jaguar-ridder", wiens oorlogskostuum een jaguarhuid was en die van de "adelaar-ridder" wiens helm een adelaar was hoofd.
De Azteekse adelaarskrijger, of beter bekend als de cuacuauhtin in het klassieke Nahuatl, was zoals we weten een gerespecteerde orde of klasse van krijgers in het Azteekse leger. Versierd met veren, met kleding en lijkwaden voor het hoofd, wat het gezicht van hun naamgenoot nabootst, waren deze krijgers zeker opmerkelijke figuren.
Dat is de reden waarom we in tattoo-kunst het vaakst de trotse adelaarsridder kunnen zien afgebeeld.
Opmerkingen