De verbeeldingskracht van mensen is een rijke plek van waaruit ze beelden ontginnen voor gebruik in tattoo-kunst. Dit werd gedaan sinds enkele van de vroegste verschijningen van tattoo-ontwerpen en -vormen. We kunnen echter ook zien dat we in de huidige wereld nog steeds hetzelfde doen. We gebruiken bloemen, religieuze, mythische, dierlijke, gevangenis- of andere beelden, voor persoonlijke doeleinden of om te laten zien hoe we de wereld zien en waar we in geloven.
Tatoeages van mythologische wezens zijn tegenwoordig heel gewoon. Draken zijn de meest voorkomende wezens van dat type die hun gebruik vinden in tatoeages. Veel andere mythische wezens vinden echter hun gebruik in tatoeages, vooral als ze specifieke betekenissen en symboliek voor de mensheid hebben.
Deze wezens kunnen beide vertegenwoordigen, het goede of het kwade, beschermer of vervolger, water of lucht, enzovoort. Volkeren zoals de Noormannen, de Kelten, de Maya's, de Japanners, de Grieken en vele anderen hebben een aantal mythische wezens.
Mythische beelden uit onze fantasiewereld zijn voor sommige mensen direct herkenbaar, net als die uit de echte wereld. Ze dragen ook hetzelfde mythische, symbolische gewicht, zo niet meer.
De Keltische mythologie kreeg bijvoorbeeld ergens rond 900 voor Christus inhoud. Er is echter weinig bekend in deze tijden tot 400 voor Christus. In die tijd schreven de Romano-Kelten inscripties en geschriften van christelijke monniken. Omdat de Kelten analfabeet waren, zijn veel van de goden uit die tijd niet opgenomen.
De overtuigingen van de Kelten waren dominant tot ergens rond 500 na Christus, toen veel mensen besloten zich tot het christendom te wenden. Tegenwoordig zijn er nog steeds gebruiken van Keltische overtuigingen, en veel doopvieringen zijn op Keltische vieringen of feesten.
Veel Keltische motieven vinden hun toepassing in tattoo-kunst. Sommige zijn populair, andere zijn minder bekend. Een voorbeeld van zo'n motief is het bladerhoofd of de Groene Man.
- Wie is de Groene Man?
De Groene Man heeft door de geschiedenis heen in veel verschillende vormen bestaan. Hij is aanwezig in veel verschillende gedaanten, maar het meest karakteristieke kenmerk is het gezicht bedekt met gebladerte - meestal ontspruit het gebladerte uit zijn mond. De middeleeuwse kathedralen en kerken sneden het bladerhoofd in steen of hout. Sommige mensen geloven dat de Groene Man de brug was tussen het nieuwe geloof van het christendom en het heidense geloof.
De vroegst bekende voorbeelden van de Groene Man stammen uit het klassieke Rome, hoewel de verspreiding ervan over Europa gepaard gaat met de christelijke kerk. Vóór deze naam, ergens vóór 1939, stond de Groene Man bekend als bladkop. Hoewel we de betekenis van de bladkop bij het eerste gebruik niet kennen, kunnen we erover speculeren.
Het was bijvoorbeeld waarschijnlijk het symbool van wedergeboorte en wedergeboorte, vooral verbonden met het christelijke geloof in de opstanding. De Groene Man is aanwezig gebeeldhouwd op sommige heidense graven en tempels en middeleeuwse kerken en kathedralen.
Bovendien werd het zelfs gebruikt als een Victoriaans architectonisch motief. Dit werd gebruikt over het hele gebied dat zich uitstrekte van Ierland in het westen tot Rusland in het oosten.
Het motief van de Groene Man is er in vele variaties. Gevonden in verschillende culturen van verschillende leeftijden over de hele wereld, vindt de Mythische Groene Man meestal zijn associatie met natuurlijke vegetatieve goden.
- Het gebruik van de Groene Man in tattoo-kunst.
Zoals we al zeiden, is de Groene Man aanwezig in verschillende culturen over de hele wereld. Het is vooruit gemaakt van gebladerte. The Green Man heeft zijn relatie met de Keltische cultuur, die tegenwoordig nog steeds aanwezig is in de architectuur rond Groot-Brittannië en Ierland. De architectonische toepassingen zijn meestal op religieuze gebouwen.
De primaire symboliek van de Groene Man is die van wedergeboorte. De mythische groene man vertegenwoordigt de cyclus van groei in elk voorjaar. Sommigen speculeren zelfs dat de mythologie van de Groene Man zich onafhankelijk ontwikkelde in de tradities van afzonderlijke oude culturen. Ze speculeren ook dat de mythologie zich heeft ontwikkeld tot een breed scala aan voorbeelden die door de geschiedenis heen zijn gevonden.
In de tattoo-kunst zal dit motief dezelfde symboliek hebben als in de verschillende culturen in de wereld. Zoals we al zeiden, is de belangrijkste symboliek van wedergeboorte en reïncarnatie. Het kan ook de weelderigheid van bloeiende vegetatie vertegenwoordigen, evenals de komst van het lenteseizoen. Ondanks dat het het symbool is van wedergeboorte, symboliseert het de onderlinge afhankelijkheid tussen mens en natuur.
In verschillende mythologieën verschijnt de Groene Man als een ander personage. Omdat planten en vegetatie van vitaal belang zijn voor het leven op aarde, is het logisch dat elke cultuur een godheid zal hebben die eraan toegewijd zal zijn.
Volgens sommige geschiedenissen is het menselijk hoofd van groot belang voor de Kelten, omdat het een houder van de ziel was. In het verleden hadden de Kelten de neiging om hoofden als trofeeën in de strijd te nemen, en hoofden komen vaak voor in de Keltische kunst.
Zoals we al eerder vermeldden, draait de cultuur van Kelten om vegetatie en bomen. Dit betekent dat de kop van het gebladerte belangrijk voor hen was.
Maar in het hedendaagse gebruik vindt de mythische groene man zijn associaties met milieuproblemen, hernieuwbare energie en landschapsarchitectuur. Veel muziek- en natuurfestivals dragen ook de naam van de Groene Man.
Over het algemeen is het hoofd van gebladerte of de Groene Man een interessant tattoo-ontwerp. Het kan op zichzelf staan of in combinatie. En als je in reïncarnatie en wedergeboorte gelooft, aarzel dan niet om deze tatoeage te nemen.
Opmerkingen